Michał Urbaniak Michael Urbaniak - Miles Of Blue Special Edition 2 CD

1. CD: Michael Urbaniak Miles Of Blue Special Edition
1. All Blue (feat. Mika)
2. Romance (feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller)
3. I Just Love You (feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller)
4. Manhattan Man (Mike) (feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller)
5. Nirvana (feat. Bernard Wright, Lenny White, Marcus Miller)
6. Facts of Life (feat. Bernard Wright, Lenny White, Marcus Miller)
7. Serenada (feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller)
8. Paris Groove (feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller)
9. Fall
10. Urban Express (feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller)
11. Manhattan Man (Toots) (feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller)

2. CD:
1. All Blue (Mika and Nato) (feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller)
2. Just A Funky Feeling ( feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller)
3. All Blue (Mika and O.S.T.R.)( feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller)
4. Ilumination ( feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller)
5. Mission ( feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller)
6. The Human Orchestra (feat. Human Orchestra)
7. All Blue (Makaruk Remix) (feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller)
8. All Blue (Mika) (feat. Bernard Wright, Lenny White, Marcus Miller)

Miles Of Blue - Płyta, (której tytuł to urbaniakowa gra słów) jest hołdem dla twórczości boga jazzu.... wielkiego Milesa Davisa i została nagrana przez Artystę przy udziale wielu znamienitych wykonawców z kraju i zagranicy. Michal Urbaniak - nowojorczyk z wyboru - jest jedynym skrzypkiem i jedynym polskim muzykiem, który współpracował z guru światowego jazzu - Milesem Davisem. Tak mówi o płycie: Po raz pierwszy jazz usłyszałem jako czternastolatek na krótkich falach. Wtedy nazywałem to Bojs Of Ameryka dis is mjusik JU ES EJ, od bluesmanów, big bandów po Louisa Amstronga, który był moją pierwsza fascynacją. W Polsce nie było wtedy żadnych płyt, a longplay kosztował fortunę. Znalazłem Amstronga. Właściwie Mama mi go podarowała i od tego czasu stałem sie mistrzem szkoły. Pewnego dnia podszedł do mnie kolega i powiedział, że brat mu coś przysłał i on nie wie, co to jest. Była to płyta Milesa. Po przesłuchaniu płyty, wymieniłem Amstronga, a w Milesie zakochałem się na całe życie. Od tego czasu kupowałem i zbierałem Milesa Davisa, Horacego Silvera i Jazz Messengers, Juliana Cannonballa Adderleya, z którym debiutował George Duke i Joe Zawinul. W 1959 roku kupiłem Kind Of Blue. To była dla mnie najlepsza szkoła muzyki. Z tą płytą codziennie grałem na saksofonie. Nota bene płyta Kind Of Blue była nagrana w dwóch sesjach z jednogodzinną przerwą, podczas której jakiś inżynier zmienił szybkość magnetofonu. I tak co utwór musiałem przestrajać saksofon. Dopiero po kilkunastu latach została poprawiona. Miles Davis stał się moim bohaterem, następcą Winnetou, na resztę młodzieńczego i dalszego życia. Do dnia dzisiejszego jest on największym wzorem muzykanta. Proszę pozwolić, że wyjaśnię. Według mnie muzycy dzielą się na muzyków i muzykantów. Muzykanci mogą być analfabetami lub wielkimi kompozytorami, czasem muzykami, którzy grają muzykę dla muzyki, bo ją kochają. A muzycy zawodowi to są ci, którzy na próbie orkiestr zauważą, że na przykład o 12 jest przerwa. Są też sprawnymi rzemieślnikami.

Kiedy Miles Davis zmarł, miałem przygotowane kilkanaście utworów w swoich aranżacjach, ale jak zobaczyłem, że każdy nagrywa płytę Milesa Davisa, postanowiłem się wycofać z tej niezdrowej konkurencji. Szkice mam do dzisiaj. Niektóre są na najnowszej płycie. W Nowym Jorku mieszkam od 11 września 1973 roku i przez większość kariery artystycznej miałem świetne wyczucie do młodych talentów. Większość moich młodych muzyków jako dorośli grali z Milesem, Weather Report czy Joe Zawinulem, np. Marcus Miller, Lenny White, Billy Cobham, Omar Hakim, czy nieżyjący już Kenny Kirkland. Kiedy zorientowałem się, że 17 sierpnia mija 50 lat od czasu wydania Kind Of Blue, jak ten czas leci, postanowiłem upamiętnić tę płytę, która jest najlepiej sprzedanym krążkiem w historii jazzu (czterokrotna platyna, czyli 200 tys. sprzedanych płyt rocznie) I w dalszym ciągu jest na topie. Gdybym miał jechać na bezludną wyspę, to właśnie ją zabrałbym ze sobą. Z uwielbienia dla Milesa i szacunku dla muzyków, którzy grali ze mną i Milesem, a także jako muzyczna biografia postanowiłem jednak nagrać i wydać płytę. Nazwałem ją Miles Of Blue.

Szczegóły

Informacje dodatkowe

Krótki opis	Michał Urbaniak Michael Urbaniak
SKU	CD03519
Wykonawca	Michał Urbaniak
Gatunek muzyczny	fusion, jazz
Wydawca	Parlophone Music Poland
Rok wydania	2013
Nośnik	2 CD
Tytuły	1. CD: Michael Urbaniak Miles Of Blue Special Edition 1. All Blue (feat. Mika) 2. Romance (feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller) 3. I Just Love You (feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller) 4. Manhattan Man (Mike) (feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller) 5. Nirvana (feat. Bernard Wright, Lenny White, Marcus Miller) 6. Facts of Life (feat. Bernard Wright, Lenny White, Marcus Miller) 7. Serenada (feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller) 8. Paris Groove (feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller) 9. Fall 10. Urban Express (feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller) 11. Manhattan Man (Toots) (feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller) 2. CD: 1. All Blue (Mika and Nato) (feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller) 2. Just A Funky Feeling ( feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller) 3. All Blue (Mika and O.S.T.R.)( feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller) 4. Ilumination ( feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller) 5. Mission ( feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller) 6. The Human Orchestra (feat. Human Orchestra) 7. All Blue (Makaruk Remix) (feat. Bernard Wright, Lenny White and Marcus Miller) 8. All Blue (Mika) (feat. Bernard Wright, Lenny White, Marcus Miller) Miles Of Blue - Płyta, (której tytuł to urbaniakowa gra słów) jest hołdem dla twórczości boga jazzu.... wielkiego Milesa Davisa i została nagrana przez Artystę przy udziale wielu znamienitych wykonawców z kraju i zagranicy. Michal Urbaniak - nowojorczyk z wyboru - jest jedynym skrzypkiem i jedynym polskim muzykiem, który współpracował z guru światowego jazzu - Milesem Davisem. Tak mówi o płycie: Po raz pierwszy jazz usłyszałem jako czternastolatek na krótkich falach. Wtedy nazywałem to Bojs Of Ameryka dis is mjusik JU ES EJ, od bluesmanów, big bandów po Louisa Amstronga, który był moją pierwsza fascynacją. W Polsce nie było wtedy żadnych płyt, a longplay kosztował fortunę. Znalazłem Amstronga. Właściwie Mama mi go podarowała i od tego czasu stałem sie mistrzem szkoły. Pewnego dnia podszedł do mnie kolega i powiedział, że brat mu coś przysłał i on nie wie, co to jest. Była to płyta Milesa. Po przesłuchaniu płyty, wymieniłem Amstronga, a w Milesie zakochałem się na całe życie. Od tego czasu kupowałem i zbierałem Milesa Davisa, Horacego Silvera i Jazz Messengers, Juliana Cannonballa Adderleya, z którym debiutował George Duke i Joe Zawinul. W 1959 roku kupiłem Kind Of Blue. To była dla mnie najlepsza szkoła muzyki. Z tą płytą codziennie grałem na saksofonie. Nota bene płyta Kind Of Blue była nagrana w dwóch sesjach z jednogodzinną przerwą, podczas której jakiś inżynier zmienił szybkość magnetofonu. I tak co utwór musiałem przestrajać saksofon. Dopiero po kilkunastu latach została poprawiona. Miles Davis stał się moim bohaterem, następcą Winnetou, na resztę młodzieńczego i dalszego życia. Do dnia dzisiejszego jest on największym wzorem muzykanta. Proszę pozwolić, że wyjaśnię. Według mnie muzycy dzielą się na muzyków i muzykantów. Muzykanci mogą być analfabetami lub wielkimi kompozytorami, czasem muzykami, którzy grają muzykę dla muzyki, bo ją kochają. A muzycy zawodowi to są ci, którzy na próbie orkiestr zauważą, że na przykład o 12 jest przerwa. Są też sprawnymi rzemieślnikami. Kiedy Miles Davis zmarł, miałem przygotowane kilkanaście utworów w swoich aranżacjach, ale jak zobaczyłem, że każdy nagrywa płytę Milesa Davisa, postanowiłem się wycofać z tej niezdrowej konkurencji. Szkice mam do dzisiaj. Niektóre są na najnowszej płycie. W Nowym Jorku mieszkam od 11 września 1973 roku i przez większość kariery artystycznej miałem świetne wyczucie do młodych talentów. Większość moich młodych muzyków jako dorośli grali z Milesem, Weather Report czy Joe Zawinulem, np. Marcus Miller, Lenny White, Billy Cobham, Omar Hakim, czy nieżyjący już Kenny Kirkland. Kiedy zorientowałem się, że 17 sierpnia mija 50 lat od czasu wydania Kind Of Blue, jak ten czas leci, postanowiłem upamiętnić tę płytę, która jest najlepiej sprzedanym krążkiem w historii jazzu (czterokrotna platyna, czyli 200 tys. sprzedanych płyt rocznie) I w dalszym ciągu jest na topie. Gdybym miał jechać na bezludną wyspę, to właśnie ją zabrałbym ze sobą. Z uwielbienia dla Milesa i szacunku dla muzyków, którzy grali ze mną i Milesem, a także jako muzyczna biografia postanowiłem jednak nagrać i wydać płytę. Nazwałem ją Miles Of Blue.